देवी महात्म्यं दुर्ग सप्तासति २ DEVI MAHATMYAM DURGA SAPTASATI 4

देवी महात्म्यं दुर्ग सप्तासति 4

DEVI MAHATMYAM DURGA SAPTASATI 4

देवी महात्म्यं दुर्ग सप्तासति 4

DEVI MAHATMYAM DURGA SAPTASATI 4

शक्रादिस्तुतिर्नाम चतुर्धोऽध्यायः ||

ध्यानं

कालाभ्राभां कटाक्षैर् अरि कुल भयदां मॊउलि बद्धेन्दु रेखां

शङ्ख चक्र कृपाणं त्रिशिख मपि करैर् उद्वहन्तीं त्रिन्ऱ्त्रां |

सिंह स्कन्दाधिरूढां त्रिभुवन मखिलं तेजसा पूरयन्तीं

ध्यायेद् दुर्गां जयाख्यां त्रिदश परिवृतां सेवितां सिद्धि कामैः ||

ऋषिरुवाच ||1||

शक्रादयः सुरगणा निहतेऽतिवीर्ये

तस्मिन्दुरात्मनि सुरारिबले च देव्या |

तां तुष्टुवुः प्रणतिनम्रशिरोधरांसा

वाग्भिः प्रहर्षपुलकोद्गमचारुदेहाः || 2 ||

देव्या यया ततमिदं जगदात्मशक्त्या

निःशेषदेवगणशक्तिसमूहमूर्त्या |

तामम्बिकामखिलदेवमहर्षिपूज्यां

भक्त्या नताः स्म विदधातुशुभानि सा नः ||3||

यस्याः प्रभावमतुलं भगवाननन्तो

ब्रह्मा हरश्च नहि वक्तुमलं बलं च |

सा चण्डिकाऽखिल जगत्परिपालनाय

नाशाय चाशुभभयस्य मतिं करोतु ||4||

या श्रीः स्वयं सुकृतिनां भवनेष्वलक्ष्मीः

पापात्मनां कृतधियां हृदयेषु बुद्धिः |

श्रद्था सतां कुलजनप्रभवस्य लज्जा

तां त्वां नताः स्म परिपालय देवि विश्वम् ||5||

किं वर्णयाम तवरूप मचिन्त्यमेतत्

किञ्चातिवीर्यमसुरक्षयकारि भूरि |

किं चाहवेषु चरितानि तवात्भुतानि

सर्वेषु देव्यसुरदेवगणादिकेषु | ||6||

हेतुः समस्तजगतां त्रिगुणापि दोषैः

न ज्ञायसे हरिहरादिभिरव्यपारा |

सर्वाश्रयाखिलमिदं जगदंशभूतं

अव्याकृता हि परमा प्रकृतिस्त्वमाद्या ||6||

यस्याः समस्तसुरता समुदीरणेन

तृप्तिं प्रयाति सकलेषु मखेषु देवि |

स्वाहासि वै पितृ गणस्य च तृप्ति हेतु

रुच्चार्यसे त्वमत एव जनैः स्वधाच ||8||

या मुक्तिहेतुरविचिन्त्य महाव्रता त्वं

अभ्यस्यसे सुनियतेन्द्रियतत्वसारैः |

मोक्षार्थिभिर्मुनिभिरस्तसमस्तदोषै

र्विद्याऽसि सा भगवती परमा हि देवि ||9||

शब्दात्मिका सुविमलर्ग्यजुषां निधानं

मुद्गीथरम्यपदपाठवतां च साम्नाम् |

देवी त्रयी भगवती भवभावनाय

वार्तासि सर्व जगतां परमार्तिहन्त्री ||10||

मेधासि देवि विदिताखिलशास्त्रसारा

दुर्गाऽसि दुर्गभवसागरसनौरसङ्गा |

श्रीः कैट भारिहृदयैककृताधिवासा

गौरी त्वमेव शशिमौलिकृत प्रतिष्ठा ||11||

ईषत्सहासममलं परिपूर्ण चन्द्र

बिम्बानुकारि कनकोत्तमकान्तिकान्तम् |

अत्यद्भुतं प्रहृतमात्तरुषा तथापि

वक्त्रं विलोक्य सहसा महिषासुरेण ||12||

दृष्ट्वातु देवि कुपितं भ्रुकुटीकराल

मुद्यच्छशाङ्कसदृशच्छवि यन्न सद्यः |

प्राणान् मुमोच महिषस्तदतीव चित्रं

कैर्जीव्यते हि कुपितान्तकदर्शनेन | ||13||

देविप्रसीद परमा भवती भवाय

सद्यो विनाशयसि कोपवती कुलानि |

विज्ञातमेतदधुनैव यदस्तमेतत्

न्नीतं बलं सुविपुलं महिषासुरस्य ||14||

ते सम्मता जनपदेषु धनानि तेषां

तेषां यशांसि न च सीदति धर्मवर्गः |

धन्यास्तएव निभृतात्मजभृत्यदारा

येषां सदाभ्युदयदा भवती प्रसन्ना||15||

धर्म्याणि देवि सकलानि सदैव कर्मानि

ण्यत्यादृतः प्रतिदिनं सुकृती करोति |

स्वर्गं प्रयाति च ततो भवती प्रसादा

ल्लोकत्रयेऽपि फलदा ननु देवि तेन ||16||

दुर्गे स्मृता हरसि भीति मशेश जन्तोः

स्वस्थैः स्मृता मतिमतीव शुभां ददासि |

दारिद्र्यदुःखभयहारिणि का त्वदन्या

सर्वोपकारकरणाय सदार्द्रचित्ता ||17||

एभिर्हतैर्जगदुपैति सुखं तथैते

कुर्वन्तु नाम नरकाय चिराय पापम् |

सङ्ग्राममृत्युमधिगम्य दिवम्प्रयान्तु

मत्वेति नूनमहितान्विनिहंसि देवि ||18||

दृष्ट्वैव किं न भवती प्रकरोति भस्म

सर्वासुरानरिषु यत्प्रहिणोषि शस्त्रम् |

लोकान्प्रयान्तु रिपवोऽपि हि शस्त्रपूता

इत्थं मतिर्भवति तेष्वहि तेऽषुसाध्वी ||19||

खड्ग प्रभानिकरविस्फुरणैस्तधोग्रैः

शूलाग्रकान्तिनिवहेन दृशोऽसुराणाम् |

यन्नागता विलयमंशुमदिन्दुखण्ड

योग्याननं तव विलोक यतां तदेतत् ||20||

दुर्वृत्त वृत्त शमनं तव देवि शीलं

रूपं तथैतदविचिन्त्यमतुल्यमन्यैः |

वीर्यं च हन्तृ हृतदेवपराक्रमाणां

वैरिष्वपि प्रकटितैव दया त्वयेत्थम् ||21||

केनोपमा भवतु तेऽस्य पराक्रमस्य

रूपं च शतृभय कार्यतिहारि कुत्र |

चित्तेकृपा समरनिष्टुरता च दृष्टा

त्वय्येव देवि वरदे भुवनत्रयेऽपि ||22||

त्रैलोक्यमेतदखिलं रिपुनाशनेन

त्रातं त्वया समरमूर्धनि तेऽपि हत्वा |

नीता दिवं रिपुगणा भयमप्यपास्तं

अस्माकमुन्मदसुरारिभवं नमस्ते ||23||

शूलेन पाहि नो देवि पाहि खड्गेन चाम्भिके |

घण्टास्वनेन नः पाहि चापज्यानिस्वनेन च ||24||

प्राच्यां रक्ष प्रतीच्यां च चण्डिके रक्ष दक्षिणे |

भ्रामणेनात्मशूलस्य उत्तरस्यां तथेश्वरी||25||

सौम्यानि यानि रूपाणि त्रैलोक्ये विचरन्तिते |

यानि चात्यन्त घोराणि तैरक्षास्मांस्तथाभुवम् ||26||

खड्गशूलगदादीनि यानि चास्त्राणि तेऽम्बिके |

करपल्लवसङ्गीनि तैरस्मान्रक्ष सर्वतः ||27||

ऋषिरुवाच ||28||

एवं स्तुता सुरैर्दिव्यैः कुसुमैर्नन्दनोद्भवैः |

अर्चिता जगतां धात्री तथा गन्धानु लेपनैः ||29||

भक्त्या समस्तैस्रि शैर्दिव्यैर्धूपैः सुधूपिता |

प्राह प्रसादसुमुखी समस्तान् प्रणतान् सुरान्| ||30||

देव्युवाच ||31||

व्रियतां त्रिदशाः सर्वे यदस्मत्तोऽभिवाञ्छितम् ||32||

देवा ऊचु ||33||

भगवत्या कृतं सर्वं न किञ्चिदवशिष्यते |

यदयं निहतः शत्रु रस्माकं महिषासुरः ||34||

यदिचापि वरो देय स्त्वयाऽस्माकं महेश्वरि |

संस्मृता संस्मृता त्वं नो हिं सेथाःपरमापदः||35||

यश्च मर्त्यः स्तवैरेभिस्त्वां स्तोष्यत्यमलानने |

तस्य वित्तर्द्धिविभवैर्धनदारादि सम्पदाम् ||36||

वृद्दयेऽ स्मत्प्रसन्ना त्वं भवेथाः सर्वदाम्भिके ||37||

ऋषिरुवाच ||38||

इति प्रसादिता देवैर्जगतोऽर्थे तथात्मनः |

तथेत्युक्त्वा भद्रकाली बभूवान्तर्हिता नृप ||39||

इत्येतत्कथितं भूप सम्भूता सा यथापुरा |

देवी देवशरीरेभ्यो जगत्प्रयहितैषिणी ||40||

पुनश्च गौरी देहात्सा समुद्भूता यथाभवत् |

वधाय दुष्ट दैत्यानां तथा शुम्भनिशुम्भयोः ||41||

रक्षणाय च लोकानां देवानामुपकारिणी |

तच्छृ णुष्व मयाख्यातं यथावत्कथयामिते

ह्रीं ॐ ||42||

|| जय जय श्री मार्कण्डेय पुराणे सावर्निके मन्वन्तरे देवि महत्म्ये शक्रादिस्तुतिर्नाम चतुर्धोऽध्यायः समाप्तं ||

आहुति

ह्रीं जयन्ती साङ्गायै सायुधायै सशक्तिकायै सपरिवारायै सवाहनायै श्री महालक्ष्म्यै लक्ष्मी बीजादिष्टायै महाहुतिं समर्पयामि नमः स्वाहा ||