मोहान्धकारनिवहं
विनिहन्तुमीडे
मूकात्मनामपि
महाकवितावदान्यान् |
श्रीकाञ्चिदेशशिशिरीकृतिजागरूकान्
एकाम्रनाथतरुणीकरुणावलोकान्
||1||
मातर्जयन्ति
ममताग्रहमोक्षणानि
माहेन्द्रनीलरुचिशिक्षणदक्षिणानि
|
कामाक्षि
कल्पितजगत्त्रयरक्षणानि
त्वद्वीक्षणानि
वरदानविचक्षणानि ||2||
आनङ्गतन्त्रविधिदर्शितकौशलानाम्
आनन्दमन्दपरिघूर्णितमन्थराणाम्
|
तारल्यमम्ब तव
ताडितकर्णसीम्नां
कामाक्षि खेलति
कटाक्षनिरीक्षणानाम् ||3||
कल्लोलितेन
करुणारसवेल्लितेन
कल्माषितेन
कमनीयमृदुस्मितेन |
मामञ्चितेन तव
किञ्चन कुञ्चितेन
कामाक्षि तेन
शिशिरीकुरु वीक्षितेन ||4||
साहाय्यकं गतवती
मुहुरर्जनस्य
मन्दस्मितस्य
परितोषितभीमचेताः |
कामाक्षि
पाण्डवचमूरिव तावकीना
कर्णान्तिकं
चलति हन्त कटाक्षलक्ष्मीः ||5||
अस्तं
क्षणान्नयतु मे परितापसूर्यम्
आनन्दचन्द्रमसमानयतां
प्रकाशम् |
कालान्धकारसुषुमां
कलयन्दिगन्ते
कामाक्षि
कोमलकटाक्षनिशागमस्ते ||6||
ताटाङ्कमौक्तिकरुचाङ्कुरदन्तकान्तिः
कारुण्यहस्तिपशिखामणिनाधिरूढः
|
उन्मूलयत्वशुभपादपमस्मदीयं
कामाक्षि
तावककटाक्षमतङ्गजेतन्द्रः ||7||
छायाभरणे जगतां
परितापहारी
ताटङ्करत्नमणितल्लजपल्लवश्रीः
|
कारुण्यनाम
विकिरन्मकरन्दजालं
कामाक्षि राजति
कटाक्षसुरद्रुमस्ते ||8||
सूर्याश्रयप्रणयिनी
मणिकुण्डलांशु-
लौहित्यकोकनदकाननमाननीया
|
यान्ती तव
स्मरहराननकान्तिसिन्धुं
कामाक्षि राजति
कटाक्षकलिन्दकन्या ||9||
प्राप्नोति यं
सुकृतिनं तव पक्षपातात्
कामाक्षि
वीक्षणविलासकलापुरन्ध्री |
सद्यस्तमेव किल
मुक्तिवधूर्वृणीते
तस्मान्नितान्तमनयोरिदमैकमत्यम्
||10||
यान्ती सदैव
मरुतामनुकूलभावं
भ्रूवल्लिशक्रधनुरुल्लसिता
रसार्द्रा |
कामाक्षि
कौतुकतरङ्गितनीलकण्ठा
कादम्बिनीव तव
भाति कटाक्षमाला ||11||
गङ्गाम्भसि
स्मितमये तपनात्मजेव
गङ्गाधरोरसि
नवोत्पलमालिकेव |
वक्त्रप्रभासरसि
शैवलमण्डलीव
कामाक्षि राजति
कटाक्षरुचिच्छटा ते ||12||
संस्कारतः किमपि
कन्दलितान् रसज्ञ-
केदारसीम्नि
सुधियामुपभोगयोग्यान् |
कल्याणसूक्तिलहरीकलमाङ्कुरान्नः
कामाक्षि
पक्ष्मलयतु त्वदपाङ्गमेघः ||13||
चाञ्चल्यमेव
नियतं कलयन्प्रकृत्या
मालिन्यभूः
श्रतिपथाक्रमजागरूकः |
कैवल्यमेव किमु
कल्पयते नतानां
कामाक्षि
चित्रमपि ते करुणाकटाक्षः ||14||
सञ्जीवने जननि
चूतशिलीमुखस्य
संमोहने
शशिकिशोरकशेखरस्य |
संस्तम्भने च
ममताग्रहचेष्टितस्य
कामाक्षि
वीक्षणकला परमौषधं ते ||15||
नीलोऽपि
रागमधिकं जनयन्पुरारेः
लोलोऽपि
भक्तिमधिकां दृढयन्नराणाम् |
वक्रोऽपि देवि
नमतां समतां वितन्वन्
कामाक्षि
नृत्यतु मयि त्वदपाङ्गपातः ||16||
कामद्रुहो
हृदययन्त्रणजागरूका
कामाक्षि
चञ्चलदृगञ्चलमेखला ते |
आश्चर्यमम्ब
भजतां झटिति स्वकीय-
सम्पर्क एव विधुनोति
समस्तबन्धान् ||17||
कुण्ठीकरोतु
विपदं मम कुञ्चितभ्रू-
चापाञ्चितः
श्रितविदेहभवानुरागः |
रक्षोपकारमनिशं
जनयञ्जगत्यां
कामाक्षि राम इव
ते करुणाकटाक्षः ||18||
श्रीकामकोटि
शिवलोचनशोषितस्य
शृङ्गारबीजविभवस्य
पुनःप्ररोहे |
प्रेमाम्भसार्द्रमचिरात्प्रचुरेण
शङ्के
केदारमम्ब तव
केवलदृष्टिपातम् ||19||
माहात्म्यशेवधिरसौ
तव दुर्विलङ्घ्य-
संसारविन्ध्यगिरिकुण्ठनकेलिचुञ्चुः
|
धैर्याम्बुधिं
पशुपतेश्चुलकीकरोति
कामाक्षि
वीक्षणविजृम्भणकुम्भजन्मा ||20||
पीयूषवर्षवशिशिरा
स्फुटदुत्पलश्री-
मैत्री
निसर्गमधुरा कृततारकाप्तिः |
कामाक्षि
संश्रितवती वपुरष्टमूर्तेः
ज्योत्स्नायते
भगवति त्वदपाङ्गमाला ||21||
अम्ब
स्मरप्रतिभटस्य वपुर्मनोज्ञम्
अम्भोजकाननमिवाञ्चितकण्टकाभम्
|
भृङ्गीव चुम्बति
सदैव सपक्षपाता
कामाक्षि
कोमलरुचिस्त्वदपाङ्गमाला ||22||
केशप्रभापटलनीलवितानजाले
कामाक्षि
कुण्डलमणिच्छविदीपशोभे |
शङ्के
कटाक्षरुचिरङ्गतले कृपाख्या
शैलूषिका नटति
शङ्करवल्लभे ते ||23||
अत्यन्तशीतलमतन्द्रयतु
क्षणार्धम्
अस्तोकविभ्रममनङ्गविलासकन्दम्
|
अल्पस्मितादृतमपारकृपाप्रवाहम्
अक्षिप्ररोहमचिरान्मयि
कामकोटि ||24||
मन्दाक्षरागतरलीकृतिपारतन्त्र्यात्
कामाक्षि
मन्थरतरां त्वदपाङ्गडोलाम् |
आरुह्य
मन्दमतिकौतुकशालि चक्षुः
आनन्दमेति
मुहुरर्धशशाङ्कमौलेः ||25||
त्रैयम्बकं
त्रिपुरसुन्दरि हर्म्यभूमि-
रङ्गं विहारसरसी
करुणाप्रवाहः |
दासाश्च
वासवमुखाः परिपालनीयं
कामाक्षि
विश्वमपि वीक्षणभूभृतस्ते ||26||
वागीश्वरी सहचरी
नियमेन लक्ष्मीः
भ्रूवल्लरीवशकरी
भुवनानि गेहम् |
रूपं
त्रिलोकनयनामृतमम्ब तेषां
कामाक्षि येषु
तव वीक्षणपारतन्त्री ||27||
माहेश्वरं झटिति
मानसमीनमम्ब
कामाक्षि
धैर्यजलधौ नितरां निमग्नम् |
जालेन शृङ्खलयति
त्वदपाङ्गनाम्ना
विस्तारितेन
विषमायुधदाशकोऽसौ ||28||
उन्मथ्य
बोधकमलाकारमम्ब जाड्य-
स्तम्बेरमं मम
मनोविपिने भ्रमन्तम् |
कुण्ठीकुरुष्व
तरसा कुटिलाग्रसीम्ना
कामाक्षि
तावककटाक्षमहाङ्कुशेन ||29||
उद्वेल्लितस्तबकितैर्ललितैर्विलासैः
उत्थाय देवि तव
गाढकटाक्षकुञ्जात् |
दूरं पलाययतु
मोहमृगीकुलं मे
कामाक्षि
स्तवरमनुग्रहकेसरीन्द्रः ||30||
स्नेहादृतां
विदलितोत्पलकन्तिचोरां
जेतारमेव
जगदीश्वरि जेतुकामः |
मानोद्धतो
मकरकेतुरसौ धुनीते
कामाक्षि
तावककटाक्षकृपाणवल्लीम् ||31||
श्रौतीं
व्रजन्नपि सदा सरणिं मुनीनां
कामाक्षि
सन्ततमपि स्मृतिमार्गगामी |
कौटिल्यमम्ब
कथमस्थिरतां च धत्ते
चौर्यं च
पङ्कजरुचां त्वदपाङ्गपातः ||32||
नित्यं श्रेतुः
परिचितौ यतमानमेव
नीलोत्पलं
निजसमीपनिवासलोलम् |
प्रीत्यैव
पाठयति वीक्षणदेशिकेन्द्रः
कामाक्षी किन्तु
तव कालिमसम्प्रदायम् ||33||
भ्रान्त्वा
मुहुः स्तबकितस्मितफेनराशौ
कामाक्षि
वक्त्ररुचिसञ्चयवारिराशौ |
आनन्दति
त्रिपुरमर्दननेत्रलक्ष्मीः
आलम्ब्य देवि तव
मन्दमपाङ्गसेतुम् ||34||
श्यामा तव
त्रिपुरसुन्दरि लोचनश्रीः
कामाक्षि
कन्दलितमेदुरतारकान्तिः |
ज्योत्स्नावती
स्मितरुचापि कथं तनोति
स्पर्धामहो
कुवलयैश्च तथा चकोरैः ||35||
कालाञ्जनं च तव
देवि निरीक्षणं च
कामाक्षि
साम्यसरणिं समुपैति कान्त्या |
निश्शेषनेत्रसुलभं
जगतीषु पूर्व-
मन्यत्त्रिनेत्रसुलभं
तुहिनाद्रिकन्ये ||36||
धूमाङ्कुरो
मकरकेतनपावकस्य
कामाक्षि
नेत्ररुचिनीलिमचातुरी ते |
अत्यन्तमद्भुतमिदं
नयनत्रयस्य
हर्षोदयं जनयते
हरुणाङ्कमौलेः ||37||
आरभ्भलेशसमये तव
वीक्षणस्स
कामाक्षि मूकमपि
वीक्षणमात्रनम्रम् |
सर्वज्ञता
सकललोकसमक्षमेव
कीर्तिस्वयंवरणमाल्यवती
वृणीते ||38||
कालाम्बुवाह उव
ते परितापहारी
कामाक्षि
पुष्करमधःकुरुते कटाख्क्ष्षः |
पूर्वः परं
क्षणरुचा समुपैति मैत्री-
मन्यस्तु
स।ततरुचिं प्रकटीकरोति ||39||
सूक्ष्मेऽपि
दुर्गमतरेऽपि गुरुप्रसाद-
साहाय्यकेन
विचरन्नपवर्गमार्गे |
संसारपङ्कनिचये
न पतत्यमूं ते
कामाक्षि
गाढमवलम्ब्य कटाक्षयष्टिम् ||40||
कामाक्षि
सन्ततमसौ हरिनीलरत्न-
स्तम्भे
कटाक्षरुचिपुञ्जमये भवत्याः |
बद्धोऽपि
भक्तिनिगलैर्मम चित्तहस्ती
स्तम्भं च
बन्धमपि मुञ्चति हन्त चित्रम् ||41||
कामाक्षि
काष्णर्यमपि सन्ततमञ्जनं च
बिभ्रन्निसर्गतरलोऽपि
भवत्कटाक्षः |
वैमल्यमन्वहमनञ्जनता
च भूयः
स्थैर्यं च
भक्तहृदयाय कथं ददाति ||42||
मन्दस्मितस्तबकितं
मणिकुण्डलांशु-
स्तोमप्रवालरुचिरं
शिशिरीकृताशम् |
कामाक्षि राजति
कटाक्षरुचेः कदम्बम्
उद्यानमम्ब
करुणाहरिणेक्षणायाः ||43||
कामाक्षि
तावककटाक्षमहेन्द्रनील-
सिंहासनं
श्रितवतो मकरध्वजस्य |
साम्राज्यमङ्गलविधौ
मुणिकुण्डलश्रीः
नीराजनोत्सवतरङ्गितदीपमाला
||44||
मातः क्षणं
स्नपय मां तव वीक्षितेन
मन्दाक्षितेन
सुजनैरपरोक्षितेन |
कामाक्षि
कर्मतिमिरोत्करभास्करेण
श्रेयस्करेण
मधुपद्युतितस्करेण ||45||
प्रेमापगापयसि
मज्जनमारचय्य
युक्तः
स्मितांशुकृतभस्मविलेपनेन |
कामाक्षि
कुण्डलमणिद्युतिभिर्जटालः
श्रीकण्ठमेव
भजते तव दृष्टिपातः ||46||
कैवल्यदाय
करुणारसकिङ्कराय
कामाक्षि
कन्दलितविभ्रमशङ्कराय |
आलोकनाय तव
भक्तशिवङ्कराय
मातर्नमोऽस्तु
परतन्त्रितशङ्कराय ||47||
साम्राज्यमङ्गलविधौ
मकरध्वजस्य
लोलालकालिकृततोरणमाल्यशोभे
|
कामेश्वरि
प्रचलदुत्पलवैजयन्ती-
चातुर्यमेति तव
चञ्चलदृष्टिपातः ||48||
मार्गेण
मञ्जुकचकान्तितमोवृतेन
मन्दायमानगमना
मदनातुरासौ |
कामाक्षि
दृष्टिरयते तव शङ्कराय
सङ्केतभूमिमचिरादभिसारिकेव
||49||
व्रीडनुवृत्तिरमणीकृतसाहचर्या
शैवालितां
गलरुचा शशिशेखरस्य |
कामाक्षि
कान्तिसरसीं त्वदपाङ्गलक्ष्मीः
मन्दं समाश्रयति
मज्जनखेलनाय ||50||
काषायमंशुकमिव
प्रकटं दधानो
माणिक्यकुण्डलरुचिं
ममताविरोधी |
श्रुत्यन्तसीमनि
रतः सुतरां चकास्ति
कामाक्षि
तावककटाक्षयतीश्वरोऽसौ ||51||
पाषाण एव
हरिनीलमणिर्दिनेषु
प्रम्लनतां
कुवलयं प्रकटीकरोति |
नौमित्तिको
जलदमेचकिमा ततस्ते
कामाक्षि
शून्यमुपमनमपाङ्गलक्ष्म्याः ||52||
शृङ्गारविभ्रमवती
सुतरां सलज्जा
नासाग्रमौक्तिकरुचा
कृतमन्दहासा |
श्यामा
कटाक्षसुषमा तव युक्तमेतत्
कामाक्षि
चुम्बति दिगम्बरवक्त्रबिम्बम् ||53||
नीलोत्पलेन
मधुपेन च दृष्टिपातः
कामाक्षि तुल्य
इति ते कथमामनन्ति |
शैत्येन
निन्दयति यदन्वहमिन्दुपादान्
पाथोरुहेण यदसौ
कलहायते च ||54||
ओष्ठप्रभापटलविद्रुममुद्रिते
ते
भ्रूवल्लिवीचिसुभगे
मुखकान्तिसिन्धौ |
कामाक्षि
वारिभरपूरणलम्बमान-
कालाम्बुवाहसरणिं
लभते कटाक्षः ||55||
मन्दस्मितैर्धवलिता
मणिकुण्डलांशु-
सम्पर्कलोहितरुचिस्त्वदपाङ्गधारा
|
कामाक्षि
मल्लिकुसुमैर्नवपल्लवैश्च
नीलोत्पलैश्च
रचितेव विभाति माला ||56||
कामाक्षि
शीतलकृपारसनिर्झराम्भः-
सम्पर्कपक्ष्मलरुचिस्त्वदपाङ्गमाला
|
गोभिः सदा
पुररिपोरभिलष्यमाणा
दूर्वाकदम्बकविडम्बनमातनोति
||57||
हृत्पङ्कजं मम
विकासयतु प्रमुष्ण-
न्नुल्लासमुत्पलरुचेस्तमसां
निरोद्धा |
दोषानुषङ्गजडतां
जगतां धुनानः
कामाक्षि
वीक्षणविलासदिनोदयस्ते ||58||
चक्षुर्विमोहयति
चन्द्रविभूषणस्य
कामाक्षि
तावककटाक्षतमःप्ररोहः |
प्रत्यङ्मुखं तु
नयनं स्तिमितं मुनीनां
प्राकाश्यमेव
नयतीति परं विचित्रम् ||59||
कामाक्षि
वीक्षणरुचा युधि निर्जितं ते
नीलोत्पलं
निरवशेषगताभिमानम् |
आगत्य तत्परिसरं
श्रवणवतंस-
व्योजेन
नूनमभयार्थनमातनोति ||60||
आश्चर्यमम्ब
मदानाभ्युदयावलम्बः
कामाक्षि
चञ्चलनिरीक्षणविभ्रमस्ते |
धैर्यं विधूय
तनुते हृदि रागबन्धं
शम्भोस्तदेव
विपरीततया मुनीनाम् ||61||
जन्तोः
सकृत्प्रणमतो जगदीड्यतां च
तेजास्वितां च
निशितां च मतिं सभायाम् |
कामाक्षि
माक्षिकझरीमिव वैखरीं च
लक्ष्मीं च
पक्ष्मलयति क्षणवीक्षणं ते ||62||
कादम्बिनी
किमयते न जलानुषङ्गं
भृङ्गावली
किमुररीकुरुते न पद्मम् |
किं वा
कलिन्दतनया सहते न भङ्गं
कामाक्षि
निश्चयपदं न तवाक्षिलक्ष्मीः ||63||
काकोलपावकतृणीकरणेऽपि
दक्षः
कामाक्षि
बालकसुधाकरशेखरस्य |
अत्यन्तशीतलतमोऽप्यनुपारतं
ते
चित्तं विमोहयति
चित्रमयं कटाक्षः ||64||
कार्पण्यपूरपरिवर्धितमम्ब
मोह-
कन्दोद्गतं
भवमयं विषपादपं मे |
तुङ्गं छिनत्तु
तुहिनाद्रिसुते भवत्याः
काञ्चीपुरेश्वरि
कटाक्षकुठारधारा ||65||
कामाक्षि
घोरभवरोगचिकित्सनार्थ-
मभ्यर्थ्य
देशिककटाक्षभिषक्प्रसादात् |
तत्रापि देवि
लभते सुकृती कदाचि-
दन्यस्य
दुर्लभमपाङ्गमहौषधं ते ||66||
कामाक्षि
देशिककृपाङ्कुरमाश्रयन्तो
नानातपोनियमनाशितपाशबन्धाः
|
वासालयं तव कटाक्षममुं
महान्तो
लब्ध्वा सुखं
समाधियो विचरन्ति लोके ||67||
साकूतसंलपितसम्भृतमुग्धहासं
व्रीडानुरागसहचारि
विलोकनं ते |
कामाक्षि
कामपरिपन्थिनि मारवीर-
साम्राज्यविभ्रमदशां
सफलीकरोति ||68||
कामाक्षि
विभ्रमबलैकनिधिर्विधाय
भ्रूवल्लिचापकुटिलीकृतिमेव
चित्रम् |
स्वाधीनतां तव
निनाय शशाङ्कमौले-
रङ्गार्धराज्यसुखलाभमपाङ्गवीरः
||69||
कामाङ्कुरैकनिलयस्तव
दृष्टिपातः
कामाक्षि
भक्तमनसां प्रददातु कामान् |
रागान्वितः
स्वयमपि प्रकटीकरोति
वैराग्यमेव
कथमेष महामुनीनाम् ||70||
कालाम्बुवाहनिवहैः
कलहायते ते
कामाक्षि
कालिममदेन सदा कटाक्षः |
चित्रं तथापि
नितराममुमेव दृष्ट्वा
सोत्कण्ठ एव
रमते किल नीलकण्ठः ||71||
कामाक्षि
मन्मथरिपुं प्रति मारताप-
मोहान्धकारजलदागमनेन
नृत्यन् |
दुष्कर्मकञ्चुकिकुलं
कबलीकरोतु
व्यामिश्रमेचकरुचिस्त्वदपाङ्गकेकी
||72||
कामाक्षि
मन्मथरिपोरवलोकनेषु
कान्तं पयोजमिव
तावकमक्षिपातम् |
प्रेमागमो
दिवसवद्विकचीकरोति
लज्जाभरो
रजनिवन्मुकुलीकरोति ||73||
मूको विरिञ्चति
परं पुरुषः कुरूपः
कन्दर्पति
त्रिदशराजति किम्पचानः |
कामाक्षि
केवलमुपक्रमकाल एव
लीलातरङ्गितकटाक्षरुचः
क्षणं ते ||74||
नीलालका मधुकरन्ति
मनोज्ञनासा-
मुक्तारुचः
प्रकटकन्दबिसाङ्कुरन्ति |
कारुण्यमम्ब
मकरन्दति कामकोटि
मन्ये ततः
कमलमेव विलोचनं ते ||75||
आकाङ्क्ष्यमाणफलदानविचक्षणायाः
|
कामाक्षि
तावककटाक्षककामधेनोः |
सम्पर्क एव
कथमम्ब विमुक्तपाश-
बन्धाः स्फुटं
तनुभृतः पशुतां त्यजन्ति ||76||
संसारघर्मपरितापजुषां
नराणां
कामाक्षि
शीतलतराणि तवेक्षितानि |
चन्द्रातपन्ति
घनचन्दनकर्दमन्ति
मुक्तागुणन्ति
हिमवारिनिषेचनन्ति ||77||
प्रेमाम्बुराशिसततस्नपितानि
चित्रं
कामाक्षि
तावककटाक्षनिरीक्षणानि |
सन्धुक्षयन्ति
मुहुरिन्धनराशिरीत्या
मारद्रुहो मनसि
मन्मथचित्रभानुम् ||78||
कालाञ्जनप्रतिभटं
कमनीयकान्त्या
कन्दर्पतन्त्रकलया
कलितानुभावम् |
काञ्चीविहाररसिके
कलुषार्तिचोरं
कल्लोलयस्व मयि
ते करुणाकटाक्षम् ||79||
क्रान्तेन
मन्मथदेन विमोह्यमान-
स्वान्तेन
चूततरुमूलगतस्य पुंसः |
कान्तेन
किञ्चिदवलोकय लोचनस्य
प्रान्तेन मां
जननि काञ्चिपुरीविभूषे ||80||
कामाक्षि कोऽपि
सुजनास्त्वदपाङ्गसङ्गे
कण्ठेन
कन्दलितकालिमसम्प्रदायाः |
उत्तंसकल्पितचकोरकुटुम्बपोषा
नक्तन्दिवसप्रसवभूनयना
भवन्ति ||81||
नीलोत्पलप्रसवकान्तिनिर्दशनेन
कारुण्यविभ्रमजुषा
तव वीक्षणेन |
कामाक्षि
कर्मजलधेः कलशीसुतेन
पाशत्रयाद्वयममी
परिमोचनीयाः ||82||
अत्यन्तचञ्चलमकृत्रिममञ्जनं
किं
झङ्कारभङ्गिरहिता
किमु भृङ्गमाला |
धूमाङ्कुरः किमु
हुताशनसङ्गहीनः
कामाक्षि
नेत्ररुचिनीलिमकन्दली ते ||83||
कामाक्षि
नित्यमयमञ्जलिरस्तु मुक्ति-
बीजाय
विभ्रममदोदयघूर्णिताय |
कन्दर्पदर्पपुनरुद्भवसिद्धिदाय
कल्याणदाय तव
देवि दृगञ्चलाय ||84||
दर्पाङ्कुरो
मकरकेतनविभ्रमाणां
निन्दाङ्कुरो
विदलितोत्पलचातुरीणाम् |
दीपाङ्कुरो
भवतमिस्रकदम्बकानां
कामाक्षि पालयतु
मां त्वदपाङ्गपातः ||85||
कैवल्यदिव्यमणिरोहणपर्वतेभ्यः
कारुण्यनिर्झरपयःकृतमञ्जनेभ्यः
|
कामाक्षि
किङ्करितशङ्करमानसेभ्य-
स्तेभ्यो
नमोऽस्तु तव वीक्षणविभ्रमेभ्यः ||86||
अल्पीय एव
नवमुत्पलमम्ब हीना
मीनस्य वा
सरणिरम्बुरुहां च किं वा |
दूरे
मृगीदृगसमञ्जसमञ्जनं च
कामाक्षि
वीक्षणरुचौ तव तर्कयामः ||87||
मिश्रीभवद्गरलपङ्किलशङ्करोरस्-
सीमाङ्गणे किमपि
रिङ्खणमादधानः |
हेलावधूतललितश्रवणोत्पलोऽसौ
कामाक्षि बाल इव
राजति ते कटाक्षः ||88||
प्रौढिकरोति
विदुषां नवसूक्तिधाटी-
चूताटवीषु
बुधकोकिललाल्यमानम् |
माध्वीरसं
परिमलं च निरर्गलं ते
कामाक्षि
वीक्षणविलासवसन्तलक्ष्मीः ||89||
कूलङ्कषं
वितनुते करुणाम्बुवर्षी
सारस्वतं
सुकृतिनः सुलभं प्रवाहम् |
तुच्छीकरोति
यमुनाम्बुतरङ्गभङ्गीं
कामाक्षि किं तव
कटाक्षमहाम्बुवाहः ||90||
जगर्ति देवि
करुणाशुकसुन्दरी ते
ताटङ्करत्नरुचिदाडिमखण्डशोणे
|
कामाक्षि
निर्भरकटाक्षमरीचिपुञ्ज-
माहेन्द्रनीलमणिपञ्जरमध्यभागे
||91||
कामाक्षि
सत्कुवलयस्य सगोत्रभावा-
दाक्रामति
श्रुतिमसौ तव दृष्टिपातः |
किञ्च स्फुटं
कुटिलतां प्रकटीकरोति
भ्रूवल्लरीपरिचितस्य
फलं किमेतत् ||92||
एषा
तवाक्षिसुषमा विषमायुधस्य
नाराचवर्षलहरी
नगराजकन्ये |
शङ्के करोति
शतधा हृदि धैर्यमुद्रां
श्रीकामकोटि
यदसौ शिशिरांशुमौलेः ||93||
बाणेन
पुष्पधनुषः परिकल्प्यमान-
त्राणेन
भक्तमनसां करुणाकरेण |
कोणेन
कोमलदृशस्तव कामकोटि
शोणेन शोषय शिवे
मम शोकसिन्धुम् ||94||
मारद्रुहा
मुकुटसीमनि लाल्यमाने
मन्दाकिनीपयसि
ते कुटिलं चरिष्णुः |
कामाक्षि
कोपरभसाद्वलमानमीन-
सन्देहमङ्कुरयति
क्षणमक्षिपातः ||95||
कामाक्षि
संवलितमौक्तिककुण्डलांशु-
चञ्चत्सितश्रवणचामरचातुरीकः
|
स्तम्भे
निरन्तरमपाङ्गमये भवत्या
बद्धश्चकास्ति
मकरध्वजमत्तहस्ती ||96||
यावत्कटाक्षरजनीसमयागमस्ते
कामाक्षि
तावदचिरान्नमतां नराणाम् |
आविर्भवत्यमृतदीधितिबिम्बमम्ब
संविन्मयं
हृदयपूर्वगिरीन्द्रशृङ्गे ||97||
कामाक्षि
कल्पविटपीव भवत्कटाक्षो
दित्सुः
समस्तविभवं नमतां नराणाम् |
भृङ्गस्य
नीलनलिनस्य च कान्तिसम्प-
त्सर्वस्वमेव
हरतीति परं विचित्रम् ||98||
अत्यन्तशीतलमनर्गलकर्मपाक-
काकोलहारि सुलभं
सुमनोभिरेतत् |
पीयूषमेव तव
वीक्षणमम्ब किन्तु
कामाक्षि
नीलमिदमित्ययमेव भेदः ||99||
अज्ञातभक्तिरसमप्रसरद्विवेक-
मत्यन्तगर्वमनधीतसमस्तशास्त्रम्
|
अप्राप्तसत्यमसमीपगतं
च मुक्तेः
कामाक्षि नैव तव
स्पृहयति दृष्टिपातः ||100||
(कामाक्षि
मामवतु ते करुणाकटाक्षः)
पातेन
लोचनरुचेस्तव कामकोटि
पोतेन
पतकपयोधिभयातुराणाम् |
पूतेन तेन
नवकाञ्चनकुण्डलांशु-
वीतेन शीतलय
भूधरकन्यके माम् ||101||
|| इति
कटाक्षशतकं सम्पूर्णम् ||
No comments:
Post a Comment
please do not enter any spam link